Το αγαπημένο μου άρθρο αυτή την εβδομάδα ( 8 έως 14/10/2016)

Πόσο καιρό έχω ν’ αναδημοσιεύσω το αγαπημένο άρθρο της εβδομάδας; Ήρθε και πάλι ο καιρός για μια τέτοια ανάρτηση!

Αγάπησα υπέρμετρα το άρθρο «Παράλληλο Σύμπαν» που δημοσιεύτηκε στο blog «Πότε-πότε την Κυριακή» γιατί μιλάει για τα μικρά και τα μεγάλα βήματα που πρέπει ή θέλουμε να κάνουμε στη ζωή μας, την καλή και την κακή μας μοίρα που ως ένα βαθμό μπορούμε εμείς να διαμορφώσουμε. Επίσης, ποτέ δεν πίστευα στα παράλληλα σύμπαντα, αλλά διαβάζοντας αυτό το κείμενο, μπήκα στη διαδικασία ν’ αναρωτηθώ ένας άλλος εαυτός μου πώς άραγε θα μπορούσε να ‘ναι και πώς θα ζούσε ή θα ήθελε να ζει; 

Παράλληλο Σύμπαν

Κυριακή βράδυ. Δύο φίλοι, o Α και ο Β, κάθονται σ’ ένα παγκάκι στην πλατεία μίας ήσυχης γειτονιάς κάπου στο κέντρο. Είναι αρχές Δεκέμβρη, αλλά το κρύο είναι σχετικά υποφερτό.

 

A: Έχω ακούσει ότι υπάρχουν διάφορα παράλληλα σύμπαντα στα οποία βρίσκονται διάφορες εκδοχές του εαυτού μας.

Β:Εσύ, ποια εκδοχή αναζητάς;

A: Για σήμερα, θα ήθελα να βρεθώ στο σύμπαν όπου όλα τα προβλήματα μου είναι λυμένα ή στο σύμπαν που έχω την ζωή που ονειρεύομαι. Γιατί, ξέρεις, το ένα δεν συνεπάγεται το άλλο.

B: Δεν νομίζω ότι ισχύει αυτό που θέλεις. Γιατί ο εαυτός σου, σε αυτό το σύμπαν, ονειρεύεται μία ζωή την οποία παρηγορείται ότι υπάρχει κάπου αλλού. Αντίθετα όμως, σε εκείνο το σύμπαν, η άλλη σου εκδοχή μπορεί να ζει αυτό που ονειρεύεσαι εδώ, αλλά ταυτόχρονα να ονειρεύεται κάτι τελείως διαφορετικό. Και να δεις πως , επειδή η ζωή είναι μεγάλη πουτάνα,  θα ονειρεύεται την ζωή που ζεις σε ΑΥΤΟ το σύμπαν.

Σιωπή μέχρι να επεξεργαστούν αυτό που ειπώθηκε.

A:  Ναι, αλλά δεν μπορεί.. Κάπου θα υπάρχει ένα σύμπαν, όπου ο εαυτός μου θα είναι πλήρως ικανοποιημένος με την ζωή του εκεί ακριβώς που βρίσκεται.

B: Φυσικά και θα υπάρχει. Αλλά αυτό εσένα πώς σε βοηθάει;

A: Δεν ξέρω.. Με παρηγορεί κάπως.

B: Αν ήμουν στην θέση σου, θα γινόμουν έξαλλος. Εγώ να περνάω όλα αυτά,  και κάπου αλλού, μία άλλη μου εκδοχή να είναι στον πλανήτη happy?? Ε, όχι!

A: Συνειδητοποιείς ότι βλέπεις ανταγωνιστικά τον ίδιο σου τον εαυτό, έτσι;

B: Τέτοιος που είναι καλά του κάνω! Το θέμα όμως, φίλε μου, είναι ότι το προσεγγίζεις από λάθος οπτική. Το πρόβλημα δεν είναι χωροταξικό. Μπορείς να γυρίσεις όσα σύμπαντα θέλεις, κι ακόμα να μην βρεις αυτό που ψάχνεις. Και ξέρεις γιατί;

A: Γιατί;

B: Γιατί δεν κάνεις τις σωστές ερωτήσεις. Το θέμα δεν είναι πού είναι το σύμπαν, όπου εσύ είσαι ευτυχισμένος. Το θέμα είναι τί σε εμποδίζει να γίνεις ευτυχισμένος εδώ ακριβώς που βρίσκεσαι. Η δυστυχία είναι ρετσινιά από τις λίγες. Σε κυνηγάει όπου κι αν πας. Την κουβαλάς πάνω σου και μετά από λίγο γίνεται πιο δέρμα κι απ’ το δέρμα σου.

A: Είναι που τελευταία αισθάνομαι σαν αυτόν τον ήρωα στο βιβλίο του Κάφκα, που παλεύει διαρκώς να φτάσει στον Πύργο και ποτέ δεν τα καταφέρνει.

B: Το οποίο βιβλίο, παρεμπιπτόντως δεν τελείωσες ποτέ.

A: Εδώ ο ίδιος ο Κάφκα δεν κατάφερε ποτέ να το ολοκληρώσει, εγώ σε πείραξα; Και τέλος πάντων, καταλαβαίνεις τί θέλω να πω. Τελευταία έχω την αίσθηση ότι κάτι μου έχει ξεφύγει απ’ όλο αυτό που αποκαλούμε «νόημα της ζωής».

B: Είναι που παλεύεις να βρεις απαντήσεις σε βαρύγδουπες έννοιες κι εγκλωβίζεσαι στους ορισμούς. Τι σε νοιάζει τί κάνει ο εαυτός σου στα άπειρα παράλληλα σύμπαντα ή ποιο ακριβώς είναι το νόημα της ζωής; Ξεκίνα με απλά, καθημερινά  βήματα, όπως τα νήπια και σιγά σιγά, αν είσαι τυχερός, θα φτάσεις εκεί που θέλεις.

A: Μικρά βήματα, όπως να αποφασίσω αν θέλω να παντρευτώ ή να κάνω οικογένεια;

B: Όχι. Μικρά βήματα, όπως να τελειώσεις τον έρημο τον Κάφκα.