«Έλα σε ‘μένα» των Τάσο Αγγελίδη-Γκέντζο και Παναγιώτη Κουντουρά

Μόλις τελείωσα αυτό το παράξενο βιβλίο βασισμένο στη συνεργασία δύο “ανήσυχων” -θα λέγαμε-αντρών (ρίξτε μια ματιά στα βιογραφικά των συγγραφέων). Το συγκεκριμένο βιβλίο με δίχασε, μου άρεσε αλλά και με ζόρισε, μου δημιούργησε όμορφα συναισθήματα αλλά και με προβλημάτισε σε βαθμό που δεν βρήκα την κάθαρση.

Δεν μπορώ να πω πολλά χωρίς να προδώσω πρόσωπα και καταστάσεις. Βλέπετε ίσως το δυνατότερο στοιχείο της ιστορίας μας είναι ο τρόπος που μας δίνεται από τους δύο συγγραφείς: Σαν το μαρτύριο της σταγόνας, μαθαίνουμε αργά-αργά ποιοι είναι οι ήρωες μας, τι ακριβώς έχει συμβεί στις ζωές τους, με ποιους έχουν συνδεθεί και με ποιο τρόπο ακριβώς. Αυτή η βασανιστικά αργή πληροφοριοδότηση κρατάει το σασπένς αλλά συχνά μπορεί και να σας κάνει υπερβολικά ανυπόμονους προκειμένου να μάθετε τι στην ευχή ακριβώς συμβαίνει με τους ήρωες μας.

“Οι αγάπες δεν κηδεύονται τις Τρίτες” του Χάρη Μαύρου

Τις φετινές μου καλοκαιρινές διακοπές συνόδευσαν οι όμορφες λέξεις του πραγματικά ταλαντούχου Χάρη Μαύρου. Είχα γράψει πριν περίπου 2 χρόνια, όταν διάβασα το πρώτο του μυθιστόρημα “Μέχρι [τις] τέσσερις” πως πρόκειται για έναν σπουδαίο, ταλαντούχο συγγραφέα. Πόσο χαίρομαι που τελειώνοντας το δεύτερο μυθιστόρημα του, εξακολουθώ να πιστεύω ακράδαντα πως ο κύριος Χάρης Μαύρος έχει πολλά να μας δώσει γράφοντας.

“Οι αγάπες δεν κηδεύονται τις Τρίτες”. Λίγο παράδοξος τίτλος για ερωτικό μυθιστόρημα, ε; Κι όμως διαβάζοντας αργά και προσηλωμένα την πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία, θα καταλάβετε επακριβώς το βαθύτερο νόημα αυτού του πολύ έξυπνου τίτλου.

Δύο παιδικά αγγλόφωνα βιβλία για μικρά και μεγάλα παιδιά

Επιστρέφω ακόμη μια φορά με 2 αγγλόφωνες προτάσεις βιβλίων, για μικρούς και μεγάλους φίλους. Δυο βιβλιαράκια που μπορείτε να τα διαβάσετε είτε το επίπεδο των αγγλικών σας είναι υψηλό, είτε προσπαθείτε να το βελτιώσετε.

«Ξενοδοχείο Ίρις» της Yoko Ogawa

Μόλις τελείωσα αυτό το πολύ δημοφιλές βιβλίο της Γιαπωνέζας συγγραφέως. Πάνε χρόνια που είχα να διαβάσω κάτι από Ιάπωνα συγγραφέα και η τελευταία εμπειρία μου, εάν θυμάμαι καλά, δε με είχε ενθουσιάσει. Στη συγκεκριμένη όμως περίπτωση έχω να καταθέσω κυρίως θετικά σχόλια.

Το “Ξενοδοχείο Ίρις” διηγείται την παράξενη και μ’ ένα ιδιαίτερο τρόπο όμορφη ερωτική ιστορία ανάμεσα σ’ έναν ηλικιωμένο άντρα και μια δεκαεπτάχρονη κοπέλα. Η σχέση τους μοιάζει να μην έχει τίποτα το συμβατικό: Είναι σαδομαζοχιστική, εντελώς κρυφή και απαγορευμένη, ενώ η μεγάλη διαφορά ηλικίας κι εμφάνισης των δυο ηρώων την κάνει μ΄ ένα τρόπο παράταιρη, αν και ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα εάν θέλετε την άποψη μου. Όχι, δεν είναι ακόμα μια κλασσική ιστορία έρωτα, ούτε οι σκηνές σεξ είναι γλαφυρές, ούτε δημιουργούνται εύκολες εικόνες στον αναγνώστη προς τέρψη και εντυπωσιασμό. Κυριαρχεί σχεδόν καθ’ όλη τη διάρκεια του βιβλίου ένας σκοτεινός αισθησιασμός που έρχεται πιο κοντά στον θάνατο παρά στη ζωή, χαρακτηριστικό της ερωτικής γιαπωνέζικης κουλτούρας όπως μ’ ενημέρωσαν πρόσφατα. Ο μοναδικός τρόπος για να δει κανείς πως αυτοί οι δύο αγαπούν τη ζωή και χαίρονται αληθινά με τη σχέση τους είναι μέσω των γραμμάτων του άντρα προς την κοπέλα και της δικής της ικανοποίησης όταν τα διαβάζει.

«Ο Ιάπωνας εραστής» της Ιζαμπέλ Αλιέντε

Μόλις τελείωσα αυτό το όμορφο, πολύ ρομαντικό βιβλίο της γνωστής συγγραφέως Ιζαμπέλ Αλιέντε. Σ’ αυτό το βιβλίο η ιστορία μας επικεντρώνεται σε μια αδιέξοδη ιστορία αγάπης, η οποία πληγώνεται, παραγκωνίζεται από φόβους και συμβάσεις, αλλά τελικά αναζωπυρώνεται και θριαμβεύει.

Δεν έτυχε να ξανά διαβάσω βιβλίο της Ιζαμπέλ Αλιέντε στο παρελθόν, παρ’ όλο που γνωρίζω την τεράστια αποδοχή που γνωρίζει ως συγγραφέας, ενώ παλιότερα είχα διαβάσει μια συνέντευξη της που με άγγιξε πολύ. Το συγκεκριμένο βιβλίο μου άρεσε γιατί ήταν απλό αλλά όχι απλοϊκό. Ήταν ουσιαστικό και ειλικρινές. Είχε συγκεκριμένο και ξεκάθαρο σκοπό τον οποίο και υπηρέτησε: Μίλησε για τη δύναμη της αγάπης που δεν χάνεται, αλλά υπάρχει πάντα στις ζωές των ανθρώπων και είναι ο μόνος δρόμος που έχει ουσία και νόημα.

«Τολμώ» από τη Σπεράντζα Βρανά

Ποτέ μου δε θα το πίστευα όταν τις προάλλες έριχνα μια ματιά στα στοιβαγμένα βιβλία μου ότι θα έπιανα στα χέρια μου την αυτοβιογραφία της Σπεράντζας Βρανά και πως ενστικτωδώς θα έλεγα «Ήρθε η ώρα σου!». Την είχα αγοράσει 2-3 χρόνια πριν αν θυμάμαι καλά σκεπτόμενη πως πάντα ήθελα να διαβάσω γραπτό κείμενο απ’ αυτή την πληθωρική γυναίκα – σε εμφάνιση και χαρακτήρα – η οποία σφράγισε με μοναδικό τρόπο την ιστορία του ελληνικού θεάτρου και σινεμά.

«Ρένα» του Αυγούστου Κορτώ

Τελείωσα ακόμη ένα βιβλίο του ταλαντούχου Αυγούστου Κορτώ και θέλω να σας πω δυο λόγια γι’ αυτό. Σε αντίθεση με άλλα βιβλία του που έχω διαβάσει και τα οποία ήταν αυτοβιογραφικά, εδώ έχουμε να κάνουμε μ’ ένα ιστορικό μυθιστόρημα. Τα ιστορικά γεγονότα που διηγείται η “Ρένα” του βιβλίου πράγματι συνέβησαν, όμως ο συγγραφέας μας διαβεβαιώνει εξ αρχής πως κανένας από τους βασικούς ήρωες δεν υπήρξε στ’ αλήθεια.

«Αναδυομένη» του Γρηγορίου Ξενόπουλου

Ακόμη ένα βιβλίο του Γρηγορίου Ξενόπουλου τελείωσα σήμερα και πλέον νιώθω πως η αγάπη και η απεριόριστη εκτίμηση μου γι’ αυτόν τον συγγραφέα απλά μεγαλώνει. Έλεγα να μη διαβάσω πάλι Ξενόπουλο, να πάω κάπου αλλού, να ξανά πιάσω την ξένη λογοτεχνία. Όμως κοιτώντας όσα βιβλία κρατώ στην άκρη πια και θέλω οπωσδήποτε να διαβάσω, στάθηκα για λίγο στο όμορφο εξώφυλλο του αδιάβαστου βιβλίου και σκέφτηκα: “Τι εκατό, τι εκατόν ένα;”. Κι έτσι το πήρα αποφασισμένη στα χέρια μου.

«Τα μαύρα φεγγάρια του έρωτα»του Πασκάλ Μπρυκνέρ

Για το συγκεκριμένα βιβλίο είχα ακούσει πολλά εδώ και καιρό και η αλήθεια είναι πως είχα διαβάσει ενδιαφέρουσες συνεντεύξεις του Πασκάλ Μπρυκνέρ, όμως όχι βιβλία του. Ήρθε λοιπόν η ευκαιρία να επανορθώσω και δεν το μετάνιωσα καθόλου. Επρόκειτο για ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο, όμως σας προειδοποιώ πως δεν είναι ιδιαίτερα “εύπεπτο”.

«Φωτεινή» του Γρηγόριου Ξενόπουλου

Σε μια αυλή μιας πανσιόν, στο Puerto Iguazu της Αργεντινής τελείωσα αυτό το όμορφο βιβλίο. Μου το πήρε μια φίλη δώρο κατά τις καλοκαιρινές διακοπές της στη Ζάκυνθο λέγοντας μου πως από διαλέγοντας κάτι από τη μαγεία του νησιού, επέλεξε να μου φέρει ένα βιβλίο του ζακυνθινού Γρηγόριου Ξενόπουλου. Ώρα να σας πω λίγα λόγια γι’ αυτό το βιβλίο.