Τέσσερις Έλληνες μιλούν για τη ζωή τους στην Ολλανδία

Έχω γράψει ξανά και ξανά άρθρα που αφορούν τη ζωή των Ελλήνων στην Ολλανδία (και όχι μόνο). Όσοι έχετε διαβάσει κάποια απ’ αυτά γνωρίζετε ήδη τη δική μου άποψη για διάφορα θέματα, οπότε σήμερα θ’ αφήσω τέσσερις Έλληνες φίλους να μιλήσουν για το πώς εκείνοι βλέπουν τη ζωή τους ως νέοι μετανάστες στην Ολλανδία. Ιδού οι απαντήσεις τους στις ερωτήσεις που τους έκανα.

Πες μας λίγα λόγια για ‘σένα. (Αν θέλεις όνομα, ηλικία, με τι ασχολείσαι κλπ.).

Ονομάζομαι Δάφνη και είμαι 26 ετών! Έχω σπουδάσει Φιλοσοφία, Παιδαγωγικά και Ψυχολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και συνέχισα τις σπουδές μου στη Κοινωνική Ψυχολογία και Ψυχολογία της Υγείας στο Πανεπιστήμιο του Maastricht. Εδώ και 1,5 χρόνο εργάζομαι σε έναν από τους International παιδικούς σταθμούς του Rotterdam (Δάφνη, 26)

Το όνομα μου είναι Κωνσταντίνα, είμαι 25 χρονών, γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Ελλάδα και τα τελευταία τρία (αισίως) χρόνια ζω στην Ολλανδία. Σπούδασα Φιλοσοφία-Παιδαγωγικά-Ψυχολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και έπειτα ολοκλήρωσα μεταπτυχιακές σπουδές στην Ψυχολογία στο Παν/μιο του Μάαστριχτ. Αυτή τη στιγμή είμαι «μόνιμος» κάτοικος Ρότερνταμ και εργάζομαι σε μία εταιρεία συλλογής δεδομένων, αλλά και σε ένα διεθνή οργανισμό φροντίδας παιδιών (Κωνσταντίνα, 25)

Είμαι ο Θοδωρής, είμαι 30 χρονών και είμαι μηχανολόγος μηχανικός. Ζω στην Ολλανδία εδώ κι 1,5 χρόνο. (Θοδωρής, 30)

Με λένε Μιχάλη, είμαι 38 χρονών, δουλεύω με υπολογιστές και είμαι παντρεμένος δεύτερη φορά. Ζω με τη γυναίκα μου στην Ολλανδία κι έχω δυο παιδιά απ’ τον προηγούμενο γάμο μου τα οποία ζουν στην Ελλάδα (Μιχάλης, 38)

Τι σε έφερε στην Ολλανδία;

Πριν από περίπου 2,5 χρόνια αποφάσισα πως ήταν καιρός να διευρύνω τις γνώσεις μου γύρω από τη Ψυχολογία και τι καλύτερο από ένα Master στον συγκεκριμένο τομέα. Ούσα ήδη πτυχιούχος στην Ελλάδα για ένα χρόνο χωρίς εργασία η απόκτηση ενός μεταπτυχιακού φάνταζε ως το κλειδί για την επαγγελματική μου ανέλιξη. Δεν ήξερα…

Ψάχνοντας για αρκετό καιρό τα μεταπτυχιακά της Ευρώπης, αυτά της Ολλανδίας ήταν μεν φθηνότερα αλλά και λιγότερο χαοτικά, από την άποψη του αριθμού εισακτέων. Επίσης, αν εξαιρέσουμε το ενοίκιο, το κόστος ζωής στην Ολλανδία δεν είναι ιδιαίτερα υψηλό. Σε κάποια πράγματα είναι φθηνότερα και από Ελλάδα.

Έτσι λοιπόν, τον Αύγουστο του 2012 άφησα την Ελλάδα για να ζήσω έναν φοιτητικό χρόνο στο μαγευτικό Maastricht, κάνοντας ένα από τα όνειρά μου πραγματικότητα. Αυτό ήταν η αρχή της μετανάστευσης μου εδώ! (Δάφνη, 26)

Στην Ολλανδία ήρθα για τις σπουδές μου. Σημαντικό κίνητρο έναντι άλλων χωρών τα οικονομικά μεταπτυχιακά προγράμματα και η καλή/ υποφερτή ποιότητα ζωής (Κωνσταντίνα, 25)

Κατ αρχήν, την απόφαση να φύγω στο εξωτερικό την δούλευα στο μυαλό για περίπου 2 χρόνια, πριν ακόμα αποφασίσω σε ποια χώρα θέλω να πάω. Η Ολλανδιά φαινόταν η πιο καλή επιλογή, αρχικά λόγω μεγάλης ζήτησης εργασίας στον κλάδο μου. Επιπλέον είναι μία χώρα που το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού μιλάει αγγλικά. Ο τελευταίος λόγος ήταν πιο προσωπικός. Δεν ήθελα να πάω σε μία χώρα που είχα ήδη γνωστούς ή φίλους. Χρειαζόμουν μια καινούρια αρχή και ήθελα να χτίσω τη ζωή μου από το μηδέν, με τα δικά μου δεδομένα και εμπειρίες και όχι να πάρω έτοιμη μασημένη τροφή από κάποιον που μένει χρόνια στο εξωτερικό. Ένα ρίσκο, που δε μετάνοιωσα καθόλου (Θοδωρής, 30)

Η οικονομική κατάσταση στην Ελλάδα, τ’ ότι δεν έβλεπα ένα καλύτερο αύριο (Μιχάλης, 38)

Πώς είναι η ζωή σου εδώ; Βλέπεις διαφορές σε σχέση με τη ζωή που είχες στην Ελλάδα;

Η ζωή εδώ ποικίλει ανάλογα με τη διάθεση και τον ελεύθερο χρόνο του καθενός. Θεωρώ ότι η ζωή εδώ μπορεί να είναι από πολύ ήσυχη έως διαβολεμένα ξέφρενη, μια βόλτα σε ένα κλαμπ με ολλανδούς θα σας πείσει. Κατά τη διάρκεια του χειμώνα όλα μοιάζουν νεκρικά ήσυχα και οι άνθρωποι μοιράζουν τον χρόνο τους μεταξύ δουλείας και σπιτιού. Τις ηλιόλουστες μέρες όμως όλοι μας δεν χάνουμε ευκαιρία για ένα bbq στα μπαλκόνια μας (όσοι είμαστε τυχεροί και έχουμε) ή ακόμα καλύτερα στα αμέτρητα πάρκα γύρω μας. Το βράδυ οι επιλογές είναι πολλές από μπυραρίες μέχρι κλαμπ ή ακόμα διάφορα festivals που λαμβάνουν χώρα στη πόλη.

Βέβαια όλα αυτά δε συγκρίνονται με τα κουτούκια και τις ταβέρνες της Ελλάδας, με τις βόλτες στην παραλία, με την –κατά τη γνώμη μου- καλύτερη μουσική στα μπαρ της ελλάδας.

Οι διαφορές Ολλανδίας και Ελλάδας όσον αφορά τη ζωή είναι πολλές, σε κάποια πράγματα υπερτερεί η μεν και σε κάποια η δε. Η δική μου άποψη είναι πως στην κοινωνική ζωή η Ελλάδα προσφέρει μεγαλύτερη ποικιλία επιλογών αλλά σε θέματα καθημερινότητας, οργάνωσης και βιοτικού επιπέδου οι Ολλανδοί αξίζουν τα εύσημα. Το να μπορώ να πηγαίνω οπουδήποτε με το ποδήλατό μου, να πληρώνω όλους μου τους λογαριασμούς ηλεκτρονικά και να μην ακούω τη γκρίνια της ουράς είναι από τα πολύ απλά παραδείγματα της ζωής εδώ. Από την άλλη όμως η εμμονή τους με τους νόμους και το βλέμμα ασβού, όταν προσπαθούν να σε καταλάβουν, με ξεπερνάει.

Παντού υπάρχουν καλά και άσχημα. Το καλύτερο που έχει να κάνει ένας μετανάστης είναι να προσαρμόζεται και να ζει όσο το δυνατόν αρμονικά με το να «εκμεταλλεύεται» τις παροχές και τις ευκαιρίες που του δίνει η χώρα, γιατί είναι πολλές και χρήσιμες. (Δάφνη, 26)

Αν πρέπει να απαντήσω με μία λέξη θα είναι «καλή». Αν μπω στη διαδικασία να το σκεφτώ λεπτομερώς σίγουρα θα βρω αρκετούς λόγους για να γκρινιάξω αλλά και λέξεις πολύ πιο όμορφες και ουσιώδεις απ’ το «καλή». Αν προχωρήσουμε ακόμα παραπέρα στη σύγκριση με την Ελλάδα, ανοίγουμε μία τεράστια συζήτηση από αυτές που μάλλον δεν τελειώνουν. Η ζωή σε μια χώρα με ήλιο, ανθρώπινες θερμοκρασίες, ωραίο φαγητό/ποτό/καφέ και άπειρα ήδη διασκέδασης όπως είναι η Ελλάδα, είναι πιστεύω κάτι παραπάνω από δελεαστική. Ωστόσο όλοι αυτοί οι πειρασμοί και οι χαρές κάπου χάνουν την ουσία τους όταν δεν υπάρχει προοπτική και δυνατότητα εξέλιξης. Άρα? Λίγος συμβιβασμός και λίγη καλή θέληση φέρνουν την ισορροπία, τουλάχιστον προς το παρόν (Κωνσταντίνα, 25)

Νομίζω σε όποια χώρα και να πας, η ζωή σου θα είναι διαφοτερική. Το αν θα είναι καλύτερη ή όχι, αυτό εξαρταται κατά ένα μεγάλο ποσοστό απο εσένα. Πέρα απο τα κλασικά παράπονα για τον τρελλό καιρό, το φαΐ και την νυχτερινή διασκέδαση, μεγάλη εντύπωση μου έκανε η τεράστια διαφορά στην ψυχολογία των ανθρώπων εδώ. «Είναι υπερβολικά ήρεμοι», ήταν μία από της πρώτες παρατηρήσεις μου στην Ολλανδια. Και όχι οτι δεν εχουν προβλήματα και υποχρεώσεις. Απλά έχουν σχετικά ξεκάθαρο μέλλον. Τελικά εμείς στην Ελλάδα ήμασταν μαθημένοι στο άγχος και την απελπισία του «δεν έχω μελλον». Είμαι 1,5 χρόνο εδώ τώρα, έχω τακτοποιηθεί, μετά από μια μεγάλη φυσικά διαδικασία, και τα προβλήματά μου περιορίζονται στο «δεν εχει καλό καιρό», «τι θα κάνω το άλλο σαββατοκύριακο» κτλ. Και ας γκρινιάζω το ότι μου λείπουν φίλοι και το φαΐ κ.α. Μου λείπουν όμως!… (Θοδωρής, 30)

Οι μόνες διαφορές που βλέπω έχουν να κάνουν με τους ανθρώπους. Έχω διαφορετικούς ανθρώπους γύρω μου σε σχέση με αυτούς που είχα κοντά μου στην Ελλάδα. Επίσης, εντοπίζω λίγες αλλά σημαντικές διαφορές στους τρόπους συμπεριφοράς των ανθρώπων στην Ελλάδα και στην Ολλανδία (Μιχάλης, 38)

Με την ολλανδική γλώσσα πώς τα πας; Φτάνουν τ’ αγγλικά για να ζήσει κάποιος στην Ολλανδία;

Θα είμαι ειλικρινής, ΜΟΝΟ αν είσαι προγραμματιστής τα ολλανδικά είναι αρκετά για να ζεις εδώ. Αν και όλοι εδώ μιλούν αγγλικά, τα ολλανδικά είναι καλό μέσο και να για να ζεις καλύτερα αλλά και να είσαι περισσότερο ανταγωνιστικός στην αγορά εργασίας. Μετά από 2,5 χρόνια στην Ολλανδία κατέχω τη γλώσσα σε ένα αρκετά βασικό επίπεδο. Το ότι εργάζομαι σε έναν international σταθμό που μιλάω μόνο αγγλικά ήταν ένας παράγοντας για να επαναπαυθώ για λίγο και να αφήσω στην άκρη την εκμάθηση της γλώσσας. Έχοντας παρακολουθήσει κάποια μαθήματα στο παρελθόν και βλέποντας πως σιγά σιγά τα πράγματα και εδώ γίνονται πιο αυστηρά στον εργασιακό χώρο αποφάσισα να δώσω μια ευκαιρία σε αυτήν την κατά τα άλλα άχαρη γλώσσα για να μπορέσω να έχω πρόσβαση σε περισσότερα πράγματα και στην κοινωνική άλλα και στην επαγγελματική ζωή (Δάφνη, 26)

Με την Ολλανδική γλώσσα παρ’ ότι ξεκίνησα δυναμικά κατά το τελευταίο στάδιο των σπουδών μου, κάπου στην πορεία «τα χαλάσαμε». Θες λόγω τεμπελιάς? Έκανα μία καθ’ όλα αποτυχημένη προσπάθεια επανεκκίνησης μαθημάτων η οποία ομολογουμένως δε με συνάρπασε. Λόγω του ότι υπάρχουν ευκαιρίες μόνο με γνώση αγγλικών και επαναπαύτηκα σε μία (έστω 2) από αυτές? Ή τέλος λόγω έλλειψης κινήτρου (τα διάφορα ψυχολογικά σκαμπανεβάσματα στον αγώνα για την εύρεση εργασίας, «ρούφηξαν» κάθε είδος motivation που έκρυβα μέσα μου) ? Πάντως η επαφή χάθηκε. Όχι πως δεν υπήρξε βελτίωση γενικότερα, γιατί και μόνο η οποιαδήποτε συναναστροφή (σούπερ-μάρκετ, καφετέριες, μέσα συγκοινωνίας) είναι χρήσιμη, αλλά σίγουρα όχι επαρκής. Τώρα μόλις ξεκινάω κ πάλι νέο κύκλο μαθημάτων κ ελπίζω να πάει καλά. Δηλώνω έτοιμη, ενθουσιασμένη και ώριμη! (Κωνσταντίνα, 25)

Η αρχική σκέψη κάποιου που έρχεται να ζήσει Ολλανδία, είναι συνήθως «μπορώ να ζήσω με τα αγγλικά εδώ». Και δε λέω ότι δεν μπορείς. Αλλά ποτέ, μα ποτέ δε θα σου φερθούν το ίδιο, δε θα σε κοιτάξουν το ίδιο οι Ολλανδοί . Αυτό το καταλαβαίνεις μόνο με τον καιρό. Στο κάτω κάτω έχουμε έρθει στην χώρα τους και όσο και αν μας φαίνεται διαφορετική η γλώσσα τους, θα ήμασταν πολύ… Ελληνάρες να πούμε ότι «εγώ αυτήν την άσχημη γλώσσα δε τη μαθαίνω». Σε ένα βιβλίο του, o Bucay έλεγε πως σημαντική δεν είναι η αλλαγή, αλλά η ικανότητά μας να προσαρμωζόμαστε. Δεν πρόκειται να σε αλλάξει η γλώσσα, αλλά να σε βοηθήσει καθημερινά στη ζωή που διάλεξες. Και ας είναι δύσκολη. Συνηθισμένη ερώτηση που ακούω είναι: “Η κιθάρα είναι δύσκολη;”. Ναι φυσικά ειναι αν δεν ξερεις να παίζεις. Όσο μαθαινεις όμως γίνεται παιχνίδι, μέχρι ώσπου παίζεις χωρίς καν να το σκεφτεσαι (Θοδωρής, 30)

Φτάνουν τ’ αγγλικά σε πρώτη φάση, όμως μελλοντικά δε θα είναι αρκετά. Αν θες να νιώσεις πιο οικεία με το μέρος, τους ανθρώπους πρέπει να μάθεις τη γλώσσα. Το προσπαθώ να μάθω, αλλά αργά-αργά (Μιχάλης, 38)

Τι αγαπάς περισσότερο και τι δεν αντέχεις στην Ολλανδία;

Λατρεύω τις ποδηλατάδες, τα φθηνά προϊόντα, τους ανθρώπους που γνώρισα εδώ (ναι και ολλανδοί μεσα σε αυτους) αλλά δεν αντέχω το κρύο! Όχι άλλο κρύο και βροχή πάνω στο ποδήλατο! (Δάφνη, 26)

Αυτό είναι εύκολο! Αγαπώ την ομορφιά της χώρας. Την αρμονία της, το πώς με κάνει να «χαζεύω» γυρνώντας με το ποδήλατο και ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ άλλο το κρύο. Κυρίως την υγρασία (Κωνσταντίνα, 25)

Το τι αγαπάω περισσότερο είναι αρκετά δύσκολο να απαντηθεί.. Αγαπάω την αίσθηση ηρεμίας που μου δίνει η δουλειά μου. Αγαπάω την «οικογένεια» που απέκτησα με άλλους επίσης μετανάστες. Νομίζω πως για να καταλάβει κάποιος την έννοια της «οικογένειας» οπως την εννοώ, θα πρέπει να φύγει από την χώρα του.

Το τι δεν αντέχω, είναι πιο εύκολο. Δεν αντέχω κάποια στοιχεία της νοοτροπίας των Ολλανδών σε σχέση με τις σχέσεις τους, σε επίπεδο διασκέδασης και φιλίας. Αποστασιοποιημένες σχέσεις, ΄΄κρύες συμπεριφορές΄΄, ψεύτικα αν και ευγενικά χαμόγελα και λιγότερη ανθρωπιά. Ίσως να είναι το ότι εμείς σαν Έλληνες είμαστε το άκρως αντίθετο και ούτε αυτό είναι πάντα καλό. Στην αντίθετη περίπτωση που κάποιος μιλούσε για τους Έλληνες, δεν αμφιβάλλω πως θα είχε τις δικές του άσχημες απόψεις (Θοδωρής, 30)

Δε μπορώ να βρω κάτι που να μην αντέχω. Νομίζω πως το χειρότερο στην Ολλανδία είναι η απρόβλεπτη βροχή. Απ’ την άλλη εδώ αγαπώ τη φύση που έχουν μες τις πόλεις τους, τους ποδηλατόδρομους (Μιχάλης, 30)

Σκοπεύεις να μείνεις καιρό εδώ; Ποια είναι τα σχέδια σου όσον αφορά το μέλλον;

Η πιο αρμόζουσα απάντηση θα ήταν: Δεν ξέρω, δεν απαντώ! Το μέλλον μοιάζει τόσο αβέβαιο που μερικές φορές η απόψεις μου αλλάζουν σαν τον καιρό της Ολλανδίας. Όσο υπάρχει δουλειά, υπάρχει ελπίδα και νομίζω για τους περισσότερους Έλληνες που ζούμε εδώ μόνοι μας είναι κάπως έτσι. Θα ήθελα να μπορέσω να εργαστώ σαν σύμβουλος ψυχικής υγείας στην Ολλανδία για κάποια χρόνια, αποκτώντας όσο το δυνατόν περισσότερη εμπειρία για να μπορέσω να πάω με τις βαλίτσες μου γεμάτες πίσω, έτσι ώστε να προσπαθήσω να κάνω κάτι αντίστοιχο εκεί. Αλλά αυτό δεν εξαρτάται μονο από εμένα αλλα και από το κατά πόσο η Ελλαδα θα μπορέσει να δεχτεί και να αφομοιώσει στο εργατικό της δυναμικό όσους έφυγαν από εκείνη για «κάτι καλύτερο». Με λίγα λόγια, οψόμεθα (Δάφνη, 26)

Πολύ συγκεκριμένο πλάνο δεν υπάρχει. Εξ’ αρχής δεν υπήρχε βασικά. Σκοπεύω να μείνω κατά κύριο λόγο για όσο είμαι χαρούμενη εδώ. Αυτό συνεπάγεται πολλά, κυρίως δουλειά και αξιοπρεπή τρόπο ζωής (είναι κι ο βασικός λόγος που τελικά έμεινα εκτός Ελλάδας) αλλά και ανθρώπους γύρω μου. Εξίσου σημαντικό και αν δε μιλάμε καθαρά για θέματα διαβίωσης, ίσως και πιο σημαντικό (Κωνσταντίνα, 25)

Σκοπεύω να μείνω καιρό στην Ολλανδία. Το πόσο καιρό δεν μπορώ να το ξέρω. Με τα τωρινά δεδομένα, είμαι ευχαριστημένος εδώ. Πάντα θα υπάρχει η σκέψη να γυρίσω Ελλάδα. Αλλά δε θέλω να περάσω τα χρόνια μου ελπίζοντας να γυρίσω. Πριν 3-4 χρόνια ούτε που το φανταζόμουν οτι θα έφευγα απο την Ελλάδα. Οπότε.. ποτέ δεν ξέρεις. (Θοδωρής, 30)

Σκοπεύω να χτίσω τη ζωή μου εδώ. Οπότε ναι, σκοπεύω να μείνω για καιρό (Μιχάλης, 38)

Μια συμβουλή (ή και περισσότερες) στους Έλληνες που θ’ αποφασίσουν να έρθουν και να μείνουν στην Ολλανδία.
Αυτό που παρατήρησα τόσα χρόνια σε αυτή τη χώρα είναι ότι αν κάποιος μπορεί να προσαρμόζεται εύκολα τότε η ζωή εδώ θα είναι παιχνιδάκι. Δεν έχει κανένα νόημα για κάποιον που δεν μπορεί τις πολλες αλλαγες να ερθει σε μια χωρα σαν την Ολλανδία και να γκρινιάζει για τα παντα, γιατι οσο οργανωμένοι και αν είναι οι Ολλανδοι πάντα σου δίνουν πάτημα για γκρίνια! 

Επίσης, ΠΡΟΣΟΧΗ στα real estate όταν πατε να νοικιάσετε σπίτι. 

Μαθετε τη γλώσσα όσο καλύτερα και γρηγορότερα μπορείτε, ακόμα και αν είστε προγραμματιστές!

Κοινωνικοποιηθείτε! Είναι ωραίο να περνάτε χρόνο με Ελληνες αλλα προσπαθήστε να γνωρίσετε και κοσμο από άλλες χωρες, η Ολλανδία δίνει αυτή την δυνατότητα. (Δάφνη, 26)

Κάτι πολύ απλό, ίσως κοινότυπο αλλά πολύ ουσιαστικό κατά τη γνώμη μου : Να το αποφασίσουν και να το αποδεχτούν. Να καταλάβουν ότι είναι ένα ρίσκο ούτως ή άλλως, άρα χρειάζεται απ’ τη μία πολύ γερό στομάχι και απ’ την άλλη άπειρη αισιοδοξία και θετικότητα. Να δεχτούν τη διαφορετικότητα και να μην ψάχνουν «μικρές Ελλάδες» παντού γιατί μόνο απογοητεύσεις θα βιώνουν και να δώσουν εν πάση περιπτώσει την ευκαιρία στον εαυτό τους για το νέο, το αδοκίμαστο, το μη οικείο! (Κωνσταντίνα, 25)

Η σημαντικότερη νομίζω συμβουλή σε όποιον αποφασίσει να δοκιμάσει την τύχη του Ολλανδία, είναι να ξέρει πριν ακόμα φύγει, τον λόγο για τον οποίο φεύγει, να είναι συνειδητή, ώριμη και προπάντως δική του απόφαση.

Οι βασικές ερωτήσεις που πρέπει να κάνει κάποιος στον εαυτό του είναι:

Γιατί πάω σε αυτή τη χώρα;

Έχει ζήτηση εργασίας στον τομέα μου; Και αν ναι, σε ποια site;

Είμαι διατεθειμένος να αφήσω την οικογένεια, τους φίλους, τις ανέσεις του σπιτιού μου;

Δεν είναι ιδανικά στην Ολλανδία. Όπως κάθε αρχή, έχει δυσκολίες, αναποδιές, άγχος, κόπο και πολλά άλλα. Αλλά αν πραγματικά το θέλεις, έχεις την ευκαιρία να χτίσεις μια καλή ζωή εδώ (Θοδωρής, 30)

Να μη φύγουν απ’ την Ελλάδα αν δεν είναι απόλυτα σίγουροι ότι θέλουν να φύγουν. Επίσης, φτάνοντας στην Ολλανδία καλό είναι να μάθουν γρήγορα ολλανδικά (Μιχάλης, 38)

Εγώ με τη σειρά μου θέλω να ευχαριστήσω εσάς, Δάφνη, Κωνσταντίνα, Θοδωρή και Μιχάλη για τις ειλικρινείς κι αυθόρμητες απαντήσεις σας! Νομίζω αρκετοί θα βοηθηθούν διαβάζοντας τες!