Ποδήλατο στην Ολλανδία : Όλα όσα έμαθα και δεν μου τα είχε πει κανείς!

Jo Parry «bicycle lady»

Από τη μέρα που έφτασα στο Μάαστριχτ αντιλήφθηκα και πάνω απ’ όλα εμπέδωσα, το πόσο σημαντικό  είναι να έχεις ένα ποδήλατο στην κατοχή σου, ειδικά όταν είσαι μόνιμος κάτοικος μιας ολλανδικής πόλης. Γι’ αυτό και ουκ ολίγες φορές έχω αναφερθεί στο θέμα του ποδήλατου. Σήμερα θ’ αναφερθώ για μια ακόμη φορά, καθώς θέλω να διατυπώσω και να μοιραστώ 7 συμπεράσματα μου για την αγορά, τη συντήρηση και την κατοχή ενός ποδηλάτου. 

1. Πρέπει να προσέξει κανείς από ποιο μέρος αλλά και από ποιον άνθρωπο θ’ αγοράσει το ποδήλατο. Είναι λογικό, κάποιος που μετακομίζει για πρώτη φορά σε μια πόλη, να μην γνωρίζει, ποια είναι τα καλά μαγαζιά και ποιοι οι καλοί προμηθευτές. Αλλά με μια έρευνα αγοράς ολίγων ημερών, με μια σύγκριση ποιότητας  και τιμών διαφόρων ποδηλάτων, αλλά και μετά από συζητήσεις με ανθρώπους που ήδη αγόρασαν ποδήλατο από κάπου ή τυχαίνει να γνωρίζουν, είναι πολύ πιο δύσκολο να προκύψει μια εντελώς αποτυχημένη αγορά.
2. Το ποδήλατο στην Ολλανδία είναι μεγάλη επιχείρηση και από τα ποδήλατα κάποιοι – πραγματικά – κάνουν περιουσίες εδώ. Οπότε, το μόνο εύκολο είναι να πετύχεις ανθρώπους που θέλουν να βγάλουν από τη μύγα ξίγκι! Κοινώς στην Ολλανδία, ακόμη κι ένα σαράβαλο, μπορεί να αγοραστεί πολύ ακριβά από κάποιον που θα το έχει άμεση ανάγκη και δε βλέπει άλλη άμεση εναλλακτική.
3. Αν το ολλανδικό σούπερ-μάρκετ είναι τρομακτικά φθηνότερο σε σχέση με το ελληνικό, δεν ισχύει το ίδιο και για τα «ποδηλατάδικα». Η αλλαγή μιας σαμπρέλας που στην Ελλάδα μπορεί να κοστίσει από 5 έως 10 ευρώ, εδώ κοστίζει άνετα 25 ευρώ (μιλάω εκ πείρας πλέον!). Επιπροσθέτως, μπορεί στη γειτονιά σου να μην έχεις φούρνο ή κάποιο εστιατόριο, αλλά μαγαζί με ποδήλατα θα έχεις σίγουρα και μάλιστα περισσότερα από ένα – εύκολο να υποθέσει κανείς το γιατί! Εγώ σε ακτίνα ενός χιλιομέτρου έχω τρία και ίσως με τον καιρό ανακαλύψω και τέταρτο!
4. Καλό είναι να μην βιαστεί κανείς να δώσει τα λεφτά του σε κάποιον τελείως άγνωστο ή σε κάποιον που δεν εμπιστεύεται. Προτιμότερο είναι με μερικά ευρώ παραπάνω, ν’ αγοράσεις ένα καλό ποδήλατο από κάποιον που ξέρεις ή σου σύστησαν, ώστε να μπορείς να του ζητήσεις τον λόγο αν προκύψει τ’ οποιοδήποτε πρόβλημα.
5. Το παραπάνω συμπέρασμα συνήθως δεν ισχύει στην περίπτωση που σου πουλήσουν τα λεγόμενα «κλεμμένα» ποδήλατα στο δρόμο. Δεν είναι τόσο συχνό φαινόμενο, αλλά σε μερικούς έχει τύχει, εκεί που περπατούσαν στο δρόμο, να τους πλησιάσει κάποιος και να τους πουλήσει ένα ποδήλατο για λίγα ευρώ. Φίλος, φίλου με αυτό τον τρόπο αγόρασε σε κοντινή ολλανδική πόλη, κλεμμένο ποδήλατο με 7 ευρώ! Η συγκεκριμένη αγορά σπανίως αποδεικνύεται αποτυχημένη, καθώς τα ποδήλατα που πουλιούνται – ως επί το πλείστον από χρήστες ναρκωτικών ή κλεφτρόνια των δρόμων – βρίσκονται σε πολύ καλή κατάσταση, μιας και πριν κλαπούν, ανήκαν σε ξένους φοιτητές –  το πιθανότερο, μιας και οι μόνιμοι κάτοικοι των ολλανδικών πόλεων δεν παρκάρουν όπου βρουν τα ποδήλατα τους! Δεν είναι τυχαίο λοιπόν, που όλοι στην Ολλανδία ψάχνουν να βρουν στο δρόμο «περίεργους» τύπους να τους πουλήσουν ένα κλεμμένο φθηνό ποδήλατο, ενώ την ίδια στιγμή κανένας δε θέλει να βρεθεί στη θέση εκείνου που θα βρει παραβιασμένη ή κομμένη την κλειδαριά του και το ποδήλατο του άφαντο!
6. Στην Ολλανδία μια κλειδαριά ποδηλάτου δεν φτάνει ποτέ! Με δύο και πάνω μπορείς να έχεις το κεφάλι σου ήσυχο, με την προϋπόθεση φυσικά ότι έχεις αφήσει το ποδήλατο σου κάπου που γενικά ξέρεις ότι δεν κλέβουν. Πολλοί από αυτούς που έλαβαν προειδοποιήσεις για «ριψοκίνδυνα» μέρη και παρ’ όλα αυτά άφησαν εκεί το ποδήλατο τους, δεν το βρήκαν στη θέση του. Για όσους δεν το ξέρανε και απλά την «έπαθαν», πλέον ξέρουν και προσέχουν πολύ!
7. Η Ολλανδία είναι η «χώρα του ποδηλάτου» και παρά τις όποιες αναποδιές και τα κακώς κείμενα, αξίζει να μείνει έτσι στο μυαλό όλων όσων την επισκέπτονται έστω και για λίγο – όσοι μένουν εδώ ξέρουν πολλά και ίσως να την έχουν ήδη απομυθοποιήσει. Μια βόλτα όμως με το ποδήλατο, ειδικά μετά το σούρουπο, φτάνει για να καταλάβεις, γιατί οι Ολλανδοί αγαπούν τόσο πολύ την ποδηλατάδα όλες τις ώρες της ημέρας και όλες τις μέρες του χρόνου!

Εγώ πάντως χθες, για πρώτη φορά, ένιωσα να λατρεύω, με όλη τη σημασία της λέξεως, τη βόλτα με το ποδήλατο καθώς μια εικόνα έμεινε καρφωμένη στο μυαλό μου: η στιγμή που διέσχιζα, μεσάνυχτα, με τσουχτερό κρύο,  την πέτρινη γέφυρα του Μάαστριχτ και  ένιωθα να με «τυφλώνουν» γλυκά τα φώτα από τις απέναντι γέφυρες, ενώ καθρεφτίζονταν στα νερά του Maas. Λίγο αργότερα συνειδητοποιούσα πως δεν είχα νιώσει τόσο ρομαντικά και αισθησιακά πάνω στον πύργο του Άιφελ! Και μιλάω όσο πιο αντικειμενικά μπορώ.

You can read this article also in English here.