Μάνα θα πάω στο Hollywood

Αυτές τις μέρες στο θέατρο “Κολοσσαίον” της Θεσσαλονίκης παίζεται μια υπέροχη μουσική κωμωδία, το τελευταίο έργο της Δήμητρας Παπαδοπούλου “Μάνα θα πάω στο Hollywood”. Είχα τη μεγάλη χαρά και τύχη να παρακολουθήσω τη χθεσινή απογευματινή παράσταση και δηλώνω ενθουσιασμένη!

Το έργο μας λαμβάνει χώρα στην Αθήνα του σήμερα, στην οδό Φυλής, σε μια περιοχή που διαφορετικοί άνθρωποι, διαφορετικές μοίρες και ζωές συναντιούνται. Βασικοί πρωταγωνιστές είναι δυο φίλοι ηθοποιοί οι οποίοι έχουν μείνει άνεργοι και απογοητευμένοι από τις καλλιτεχνικές ευκαιρίες που (δεν) δίδονται πλέον στην Ελλάδα ονειρεύονται να μεταναστεύσουν στην Αμερική και να κυνηγήσουν μια λαμπρή καριέρα εκεί. Χρειάζονται όμως χρήματα και… μέχρι να τα βρουν θα ζήσουν διάφορα ευτράπελα με μια γειτόνισσα κομουνίστρια και πρώην ιερόδουλη, έναν φωνακλά γείτονα με βίαιες κι εθνικιστικές τάσεις, έναν Αφρικανό μετανάστη που θέλει να ζήσει στην Ελλάδα χωρίς να νιώθει κυνηγημένος, τρεις μουσικούς που ψάχνουν το ιδανικό μουσικό πρόγραμμα που θα τους καθιερώσει επαγγελματικά.

Με όσα γράφει η Δήμητρα Παπαδοπούλου ακροβατεί μεταξύ χαράς και συγκίνησης, μεταξύ γέλιου και προβληματισμού, καθώς αναφέρεται σε όσα αφορούν την Ελλάδα του σήμερα. Οι ιστορίες που συζητιούνται σε παρέες, οι κουβέντες που λέμε ο ένας στον άλλον επαναλαμβάνονται μέσα από τα στόματα των ηθοποιών και χαρίζουν δάκρυα (διαφορετικής προέλευσης κάθε φορά). Μια χώρα που κάθε μέρα νιώθει να πηγαίνει και χειρότερα κι ένας λαός που έχει πάψει να πιστεύει στον εαυτό του αλλά δείχνει και να ξεχνάει όλα όσα έχει ζήσει. Γιατί άραγε; Ίσως γιατί η Ελλάδα είναι Υδροχόος με σελήνη στους Διδύμους! Κι όμως στο τέλος η ελληνική επιπολαιότητα κι ανωριμότητα δεν φτάνουν να πνίξουν την παραγωγική τρέλα κι ανάγκη για δημιουργία, για ελπίδα, για ζωή. Όλοι θα προχωρήσουν, θα πάρουν αποφάσεις για τη ζωή τους, θα ρισκάρουν, θα τολμήσουν, θα πουν – έστω και προσωρινά – αντίο και θα κάνουν το μεγάλο άλμα προς το άγνωστο.

Οι ερμηνείες των ηθοποιών είναι καταπληκτικές. Ξεχωρίζουν ξεκάθαρα ο Θανάσης Αλευράς, ο σταρ της παράστασης κι αυτός με τον μεγαλύτερο ρόλο, εξαιτίας των μιμητικών – και όχι μόνο – ικανοτήτων του. Απόλυτα θετική εντύπωση αφήνει και ο Αντώνης Κρόμπας, ο οποίος παρά τον ομολογουμένως αντιπαθητικό του ρόλο, καταφέρνει με την αμεσότητα και το νεύρο του να επιβληθεί στο κοινό. Το σώμα της Κωνσταντίνας Μιχαήλ κόβει την ανάσα ενώ τα υπόλοιπα νέα παιδιά χαρίζουν με τη φρεσκάδα τους μια νότα αισιοδοξίας στην παράσταση.

Αν έχετε την ευκαιρία πραγματικά πηγαίνετε να τη δείτε αυτή την παράσταση! Διαρκεί 2 ώρες και κάτι αλλά πιστέψτε με, δε θα καταλάβετε τον χρόνο που θα περάσει σαν νεράκι. Θα βγείτε από το θέατρο μ’ ένα χαμόγελο και μια αίσθηση πως όλα – μ’ έναν τρόπο – θα πάνε καλά.