“Λεσβία” του Βαγγέλη Ραπτόπουλου

On By fantra13In διαβάζοντας

img_20161011_125927

Μόλις τελείωσα αυτή την όμορφη, αρκετά ρεαλιστική νουβέλα του Βαγγέλη Ραπτόπουλου με βασικό θέμα τον έρωτα δυο φοιτητριών στην Αθήνα της δεκαετίας του ’90. Ο μεγάλος έρωτας και το πρωτόγνωρο πάθος των δυο κοριτσιών συνδυάζεται με μια σειρά από παράλληλες ιστορίες με ήρωες που εμπλέκονται μοναδικά στις ζωές τους. Τραγικό μα και μοιραίο γεγονός που δίδεται λεπτομερειακά και αναλύεται σφαιρικά απ’ τον συγγραφέα είναι ο ξαφνικός βιασμός της μιας από τις δυο βασικές ηρωίδες, της Μελίνας, από έναν χούλιγκαν, ένα βράδυ σ’ ένα πάρκο.

Το βιβλίο του Βαγγέλη Ραπτόπουλου διαβάζεται εύκολα κι αρκετά γρήγορα. Είναι απλό, όμως δεν είναι απλοϊκό, ούτε ρηχό. Κάποιες κουβέντες, κάποιες φράσεις χρήζουν ιδιαίτερης προσοχής και περαιτέρω συζήτησης. Οι ηρωίδες είναι απλά καθημερινά κορίτσια, μα έχουν και οι δυο την πολυπλοκότητα τους και τις ιδιορρυθμίες τους. Ο έρωτας τους άλλοτε μοιάζει συνηθισμένος, κι άλλοτε φέρει τους δικούς του κώδικες. Το σίγουρο είναι πως πρόκειται για μια ενδιαφέρουσα σχέση, η οποία καθορίζει μοναδικά τις δυο ηρωίδες και ενώ μεταλλάσσεται, δείχνει να μην τελειώνει ποτέ.

Ανάμεσα σε σκηνές απόλυτου πάθους κι ηδονής από τα δυο κορίτσια, παρεμβάλλονται σκηνές από διαφορετικούς ήρωες, κυρίως άντρες. Ξεχωριστή προσοχή δίδεται σε δυο άντρες: Σ’ αυτόν που πλήγωσε το σώμα αλλά και την ψυχή της Μελίνας και σ’ αυτόν που της ξανά έδειξε πως ν’ αγαπάει και να εμπιστεύεται. Το προφίλ του ψυχικά διαταραγμένου βιαστή είναι ιδιαίτερα φροντισμένο και καλογραμμένο από τον συγγραφέα, μοιάζει ώρες-ώρες να μιλάει σαν ζωντανός άνθρωπος που θέλει να ξεπηδήσει μέσα απ’ τις σελίδες του βιβλίου. Ο ερωτικός σύντροφος της περιγράφεται πιο σύντομα, αλλά επίσης ρεαλιστικά και πειστικά, χωρίς να του αποδίδεται κάποιο υπερβολικό χαρακτηριστικό, ώστε να γίνει πιστευτή η σε γενικές γραμμές φυσιολογική προσωπικότητα του.

Πιστεύω πως θα προτείνω το “Λεσβία” σ’ άλλους αναγνώστες. Ειδικά όσοι/ες δεν έχουν εμπειρία στην ανάγνωση ερωτικής λογοτεχνίας και LGBTQ λογοτεχνίας θα δουν πως αυτό το βιβλίο μπορεί ν’ αποτελέσει μια εξαιρετική εισαγωγή στα συγκεκριμένα είδη.

Readathon2016: Ένα βιβλίο που ο πρωταγωνιστής προσδιορίζεται σαν LGBTQ

11 σκέψεις σχετικά με το ““Λεσβία” του Βαγγέλη Ραπτόπουλου”

  2. Το διάβασε μια φίλη μου gay και μου είπε ότι φάνηκε ότι το έγραψε άντρας που δεν εχει ιδεα από το αντικείμενο, ήταν λάθος η όλη φαντασίωση, ακριβώς το ίδιο που είχε συμβεί με το σκηνοθέτη του Blue is the Warmest Color. Σε αντίθεση, της άρεσε πολύ το Carol. Δεν έχω διαβάσει τπτ απο αυτά για να έχω άποψη, απλά μου φάνηκε ενδιαφέρουσα η αντίθεση απόψεων και είπα να το αναφέρω….

    Απάντηση

    1. Σ’ ευχαριστώ πολύ για την διαφορετική άποψη που μας παρουσιάζεις. Η αλήθεια είναι πως οι περιγραφές του Ραπτόπουλου θυμίζουν πολύ σκηνές από το «Η ζωή της Αντέλ». Μου κάνει εντύπωση που λες πως το βιβλίο όπως και η ταινία δείχνουν άντρες δημιουργούς που δεν έχουν ιδέα για το αντικείμενο γιατί ειδικά για την ταινία υπήρξαν γυναίκες λεσβίες που έγραψαν ύμνους κι επιβεβαίωσαν ως απολύτως ρεαλιστικά τα όσα έδειξε ο σκηνοθέτης (διάβασε εδώ:http://www.lifo.gr/team/gayandlesbian/42857) . Νομίζω τελικά πως έχει να κάνει με το πώς το βλέπει και το αντιλαμβάνεται ο κάθε άνθρωπος ανεξαρτήτως σεξουαλικού προσανατολισμού.

      Απάντηση

      1. Καλά σίγουρα! Ούτως ή άλλως δεν είναι απαραίτητο ο συγγραφέας να έχει βιώσει αυτά για τα οποία μιλάει, όλα μυθοπλασία είναι, κάποιοι ταυτίζονται, άλλοι όχι. Απλά μου φάνηκε ενδιαφέρον που υπάρχουν αυτές οι ενστάσεις. Εν τω μεταξύ πιο πολύ απ’όλα με τραβάει να διαβάσω το comic «Blue is the…» για να ξέρω λίγο και τι γίνεται!

Σχολιάστε