Μαρακές: Μες της πόλης το χαμάμ

Φτάσαμε στο Μαρακές γύρω στις 4 το απόγευμα παίρνοντας το λεωφορείο από το Αγκαντίρ στις 12:45 το μεσημέρι. Η πρώτη εικόνα που έχω απ’ το Μαρακές είναι η πύλη του σιδηροδρομικού σταθμού (ο οποίος βρίσκεται ακριβώς δίπλα με τον σταθμό των λεωφορείων). Νομίζω είναι χαλαρά ο πιο όμορφος σταθμός τρένων που έχω δει στη ζωή μου αλλά και για να λέμε του στραβού το δίκιο πολύ ωραίο σιδηροδρομικό σταθμό είχε και η πόλη Φεζ καθώς και η πρωτεύουσα της χώρας, Ραμπάτ.

Μετά τις απαραίτητες φωτογραφίες, πήραμε ένα “petit taxi” και δώσαμε στον οδηγό τη διεύθυνση του ξενοδοχείου μας. Είχαμε κλείσει ένα riad, δηλαδή έναν παραδοσιακό Μαροκινό ξενώνα, πολύ δημοφιλές είδος διαμονής για τουρίστες (λόγω υψηλής αισθητικής, καλής βαθμολογίας στα διάφορα websites και φτηνού κόστους διαμονής). Το ταξί μας έφερε μες την παλιά Μεδίνα αλλά σταμάτησε σ’ έναν κεντρικό δρόμο καθώς δε μπορούσε να περάσει απ’ τα στενά τα οποία θα οδηγούσαν στον ξενώνα μας. Έτσι κατεβάσαμε τις βαλίτσες μας απ’ το ταξί και αφού ήρθαμε σε μια κόντρα με τον ταξιτζή για την κούρσα – ο οποίος ήθελε να μας τη χρεώσει τριπλή, πράγμα ιδιαιτέρως σύνηθες στο Μαρόκο – προχωρήσαμε απ’ τον κεντρικό δρόμο μες σ’ ένα στενό. Εκεί ένας νεαρός που άκουσε που θέλουμε να πάμε καθώς διαφωνούσαμε με τον ταξιτζή (στο Μαρόκο είναι πανταχού παρόντες αυτοί οι νεαροί) μας είπε πως θα μας δείξει το δρόμο για τον ξενώνα κι ευτυχώς δηλαδή που προπορεύτηκε μπροστά μας, γιατί μες τις στοές και τα καλντερίμια, παρ’ όλο που ήταν τρία λεπτά απόσταση, εμείς ίσως θα ψάχναμε για μια ώρα. Φτάνοντας στην πόρτα, χτυπήσαμε το κουδούνι για να μας ανοίξουν, ενώ ο άντρας μου έδωσε στον πιτσιρικά μερικά νομίσματα γι’ αυτή την τρίλεπτη συνοδεία (γιατί όλα κοστίζουν κάτι στο Μαρόκο). Σύντομα μας άνοιξαν και μπήκαμε μες σ’ έναν υπέροχο χώρο, σ’ ένα τρίπατο Μαροκινό “παλάτι” με υπέροχη διακόσμηση κι αέρα εξωτικό. Η υπεύθυνη του ξενώνα Γαλλικής καταγωγής, η οποία έμενε πάνω από τριάντα χρόνια στη χώρα, μας υποδέχτηκε με πράσινο τσάι μέντας και γλυκό κέικ πασπαλισμένο με ινδική καρύδα. Μαζί της καθίσαμε στο σαλονάκι του φουαγιέ και τα είπαμε για λίγο – για τη ζωή της, για το τι μας φέρνει στο Μαρόκο, ενώ μας έδωσε πολύ καλές οδηγίες για την πόλη, τα εστιατόρια, τον τρόπο ζωής των ανθρώπων του Μαρακές καθώς και κατευθύνσεις για κάποια μέρη και μουσεία που θέλαμε να επισκεφτούμε. Γρήγορα ανεβήκαμε μαζί της στο δωμάτιο μας για ν’ αφήσουμε τα πράγματα και να πάρουμε μιαν ανάσα. Έπειτα βγήκαμε έξω στην μεγάλη, πολύβουη πόλη.

Το Μαρακές είναι πολύ διαφορετικό απ’ το Αγκαντίρ. Η μια πόλη είναι παραθαλάσσια, εν μέρει ξαναχτισμένη μετά το σεισμό που έπληξε το Αγκαντίρ μερικές δεκαετίες πριν και είναι ιδανικός προορισμός για ανέμελες, χαλαρωτικές διακοπές κοντά στη θάλασσα και για νυχτερινή ζωή ευρωπαϊκών προδιαγραφών. Αντίθετα το Μαρακές είναι ο πιο γνωστός ταξιδιωτικός προορισμός της χώρας ο οποίος καλά κρατεί το παραδοσιακό Μαροκινό στοιχείο και γι’ αυτό μπορεί να δεχθεί από ανθρώπους που λατρεύουν τα μουσεία και τα παραδοσιακά κτίρια, μέχρι ανθρώπους που θέλουν να κάνουν παζάρια για ν’ αγοράσουν σχετικά φτηνά πολλά απ’ τα παραδοσιακά προϊόντα. Επίσης, η αίσθηση που μου άφησε το Αγκαντίρ ήταν μιας πόλης ήσυχης, κοντά στη θάλασσα η οποία κατά τη διάρκεια της ημέρας ήταν ιδανική για ήρεμες βόλτες, ενώ το Μαρακές σου έδινε την αίσθηση πως δεν ησύχαζε ποτέ, έσφυζε από ζωή κι από ανθρώπους που κάθε μέρα ζουν, αγαπάνε, γλεντάνε και καμιά φορά πεθαίνουν στους δρόμους της πόλης.

Μέσα στις επόμενες τρεις μέρες προλάβαμε και είδαμε ουκ ολίγα πράγματα και μπορώ να πω πως γυρίσαμε μεγαλούτσικο κομμάτι της πόλης, τόσο απ’ την παραδοσιακή όσο κι απ’ την μοντέρνα πλευρά:

– Κάναμε αρκετές βόλτες στο τουριστικό κομμάτι της παραδοσιακής πλευράς του Μαρακές. Επισκεφτήκαμε τη μεγάλη πλατεία “Place Jemaa el Fnaa” στην οποία θα βρείτε μικροπωλητές μαροκινών αξεσουάρ και σουβενίρ, μέχρι εκπαιδευτές κόμπρας και μαϊμούδων οι οποίοι θα σας καλούν να πάρετε αγκαλιά και να βγείτε φωτογραφίες με τα ζωάκια τους με αντάλλαγμα μερικά νομίσματα. Όχι, δεν το δοκίμασα, δεν είχα το ψυχικό σθένος να πάρω αγκαλιά μια μαϊμού πόσο μάλλον μια κόμπρα!

– Μπήκαμε μες το παλάτι Bahia (Palais Bahia) και είδαμε ένα από τα πιο εντυπωσιακά παραδοσιακά αρχοντικά της πόλης το οποίο τώρα λειτουργεί ως μουσείο.

– Δοκιμάσαμε shawarma με κοτόπουλο, δηλαδή την παραδοσιακή πίτα με γύρο του Μαρόκου. Η πίτα περιέχει το κρέας με τα λαχανικά και οι πατάτες σερβίρονται στο πλάι.

– Προχωρήσαμε μες τη Μεδίνα, στα διάφορα παζάρια και μουσεία. Αν έχετε χρόνο μη χάσετε το “Μουσείο Φωτογραφίας του Μαρακές” (“Maison de la photographie”) στο οποίο θα βρείτε μοναδικές συλλογές Ευρωπαίων φωτογράφων οι οποίοι κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα μετανάστευσαν στο Μαρόκο και το φωτογράφισαν με μοναδικό τρόπο. Αν έχετε χρόνο ανεβείτε στην ταράτσα του μουσείου κι απολαύστε μια σπιτική λεμονάδα με μέντα κοιτώντας την υπέροχη θέα, το Μαρακές ν’ απλώνεται μπροστά σας!

– Φεύγοντας απ’ το μουσείο κατά πάσα πιθανότητα θα περάσετε μπροστά απ’ το “Bennouna Faissal Traditional Weaving”, ένα μικρό εργαστήρι κατασκευής πασμινών στον αργαλειό. Ο ιδιοκτήτης είναι πολύ ευγενικός και θα σας αφήσει να βγάλετε φωτογραφίες και να θαυμάσετε τα δημιουργήματα του ενώ εκείνος θα συνεχίζει απερίσπαστος τη δουλειά του. Οι πασμίνες είναι πανέμορφες, σε πολύ γλυκά χρώματα.

– Σχετικά κοντά στο “Μουσείο Φωτογραφίας” κι ακριβώς απέναντι απ’ το “Μουσείο του Μαρακές” θαυμάσαμε το “Koubba Almoravid” το αρχαιότερο μνημείο της πόλης που κάποτε λειτουργούσε ως τζαμί αλλά πλέον όλοι το θαυμάζουν μόνο από μακριά.

– Πήγαμε για φαγητό στο “Un Déjeuner à Marrakech” και απολαύσαμε την υπέροχη θέα απ’ την ταράτσα του μαγαζιού δοκιμάζοντας σπεσιαλιτέ μαγειρεμένες αλά μαροκινά, όπως κοτόπουλο με λεμόνι και πουρέ αλλά και σολομό στη σχάρα με ψητά λαχανικά.

– Βγήκαμε εκτός της παραδοσιακής πόλης και πήγαμε στο μεγάλο εμπορικό κέντρο “Menara Mall” τ’ οποίο θεωρείται στολίδι της “προόδου” και του μοντερνισμού που με αργά αλλά σταθερά βήματα εξαπλώνεται στο Μαρόκο. Αν θέλετε να γευματίσετε σας προτείνω να καθίσετε στο cafe-bar “Victor” όπου μεταξύ άλλων μπορείτε να δοκιμάσετε την “σαλάτα Victor”, ένα υπέροχο θρεπτικό πιάτο γεμάτο λαχανικά, φρούτα, τυρί ροκ-φορ και φυτική σος, καθώς και το σπέσιαλ burger του μαγαζιού με μοσχαρίσιο κρέας και χουρμά!

– Αν σας δοθεί η ευκαιρία μην παραλείψετε να ζήσετε την εμπειρία του παραδοσιακού χαμάμ τ’ οποίο προσφέρεται από αισθητικούς σχεδόν σε όλη τη χώρα. Εμείς είχαμε την τύχη να έχουμε υπηρεσίες χαμάμ και μασάζ στον ξενώνα που μέναμε και κλείσαμε ένα διπλό ραντεβού εγώ και ο άντρας μου. Το χαμάμ ήταν μια μοναδική εμπειρία που δεν είχα δοκιμάσει ποτέ στη ζωή μου, αλλά το απόλαυσα ιδιαίτερα. Η αποβολή τοξινών, ο ιδρώτας, το τρίψιμο με μαύρο σαπούνι και σκληρό σφουγγάρι κι έπειτα το λούσιμο και οι κρέμες μ’ έκαναν να νιώσω πως σε μισή ώρα έχασα 10 κιλά. Το μασάζ στη συνέχεια απλά μ’ αποτελείωσε και μ’ οδήγησε ευτυχισμένη στο δωμάτιο μου.

– Το τελευταίο μας βράδυ βρεθήκαμε να δειπνούμε στο “Le Marrakchi” τ’ οποίο είχε θέα την κεντρική πλατεία “Place Jemaa el Fnaa”. Το συγκεκριμένο εστιατόριο μας το είχαν παινέψει τόσο για το φαγητό του, όσο και για την παραδοσιακή Μαροκινή μουσική του. Πράγματι ενώ δοκιμάζαμε ποικιλία από Μαροκινές παραδοσιακές σαλάτες (με λαχανικά και όσπρια που συναντάμε και στην ελληνική κουζίνα) και το περίφημο “Τagine” (βραστό μοσχαρίσιο κρέας σερβιρισμένο με το ζωμό του σε πήλινο σκεπαστό σκεύος και συνοδευόμενο με κους-κους και λαχανικά) είχαμε τρεις Μαροκινούς μουσικούς ντυμένους παραδοσιακά να τραγουδάνε αραβικά τραγούδια ενώ μετά τις 10 το βράδυ χορεύτριες belly dancing παρουσίασαν το δικό τους πρόγραμμα.

Γενικό συμπέρασμα για το Μαρακές: Δικαίως θεωρείται ο πιο τουριστικός προορισμός του Μαρόκου καθώς οι επισκέπτες του μπορούν να ζήσουν και να δοκιμάσουν πολλές διαφορετικές εμπειρίες σ’ αυτή την πόλη. Η γνήσια ομορφιά αλλά και η σκληρή ζωή του Μαρόκου υπάρχει σε κάθε δρόμο, σε κάθε πλατεία, σε κάθε πάρκο αυτής της πόλης, όμως ποτέ μην πιστέψετε πως το Μαρόκο είναι μόνο το Μαρακές και τίποτε άλλο. Η εμπειρία μου έδειξε πως το Μαρακές είναι ένα ενδιαφέρον κομμάτι του Μαροκινού πολιτισμού αλλά πολλές πόλεις μπορούν να το συναγωνιστούν σε ομορφιά, στο εμπόριο και στον παραδοσιακό τρόπο ζωής. Την ευχάριστη αυτή διαπίστωση την έκανα όταν επισκέφτηκα την πόλη Φεζ, στο βόρειο κομμάτι της χώρας. Χωρίς να το περιμένω, θα ζούσα δυο πολύ ενδιαφέρουσες ημέρες μακριά απ’ την υπερβολική τουριστική βαβούρα του Μαρακές, γνωρίζοντας διαφορετικούς ανθρώπους και μια πιο ήρεμη πόλη.